A special thanks to Dr Pamela O’Neill for editing the Gaeilge
A haon a chlog san oíche:
Bhí sé an-fhliuch — greadadh báistí i gContae Dhún na nGall. Bhí mé imo chodladh agus sí ag leaindeáil: ach an t-uisce dorcha ar leac na fuinneoige… d’inis sé dóthain dom.
A dó a chlog anois:
Béicíl pholltach. –
A Sam! Brostaigh ort, a chara!
Guth Éamonn a bhí ann. –
Tá mé ag éisteacht leat, a Éamoinn.
A trí a chlog —
Bhí muid ag siúil le solas na gealaí. Raidhfilí, cú, agus seisear fear — uirlisí tuathúil. –
Haigh! Stad!
Stán Risteárd go géar ar an t-airíoch. –
Téigh abhaile, a Anraí.
Chuala mé fuaim lámhaigh: dhá bhloisc thapa; theith Anraí thar na goirt.
Bhí sé a ceathair a chlog an t-am sin.
Ag a cúig san oíche — bhí maidin gheimhriúil é —
Tháinig na huaisle agus na póilíní. Ní raibh agam ach imeacht: rith Éamonn agus mise trasna na tuaithe; ríthe bochta na tíre fliche.
A haon a chlog san oíche:
Bhí sé an-fhliuch — greadadh báistí i gContae Dhún na nGall. Bhí mé imo chodladh agus sí ag leaindeáil: ach an t-uisce dorcha ar leac na fuinneoige… d’inis sé dóthain dom.
A dó a chlog anois:
Béicíl pholltach. –
A Sam! Brostaigh ort, a chara!
Guth Éamonn a bhí ann. –
Tá mé ag éisteacht leat, a Éamoinn.
A trí a chlog —
Bhí muid ag siúil le solas na gealaí. Raidhfilí, cú, agus seisear fear — uirlisí tuathúil. –
Haigh! Stad!
Stán Risteárd go géar ar an t-airíoch. –
Téigh abhaile, a Anraí.
Chuala mé fuaim lámhaigh: dhá bhloisc thapa; theith Anraí thar na goirt.
Bhí sé a ceathair a chlog an t-am sin.
Ag a cúig san oíche — bhí maidin gheimhriúil é —
Tháinig na huaisle agus na póilíní. Ní raibh agam ach imeacht: rith Éamonn agus mise trasna na tuaithe; ríthe bochta na tíre fliche.
One o’clock in the night time:
It was exceptionally wet — barraging rain in County Donegal. I happened to have been asleep when it had arrived: but the dark water on the windowsill… it told me enough.
At two o’clock, now:
Piercing shouting. –
Sam! Come on, pal.
The voice belonged to Edward. –
I’m listening to you, Ed.
At three o’clock —
We walked by the moonlight. Our rifles, our hound, and six men — rustic tools. –
Hey! Stop!
Richard stared fiercely at the caretaker. –
Go on home, Henry.
I heard the sound of guns: two rapid cracks; Henry fled over the fields.
The time had reached four o’clock by this point.
And at five o’clock in the night — it was a wintry morning — The aristocrats and the police came. I had no choice but to depart; Edward and myself dashed across the land;
lowly kings of a rainy country.